برخورد قاطع با تجمل‌گرایی!

یکی از وزرا انواع و اقسام سنگ‌های گران‌قیمت کشور را در نمای وزارتخانه‌اش به کار برده بود. من او را خواستم و به او گفتم: «شما چرا این کار را کردی؟» او گفت: «مسافران خارجی وقتی به وزارتخانه می‌آیند و سنگ‌ها جلوی چشم‌شان قرار می‌گیرد، باعث جذب بیشتری می‌شود.» گفتم: «شما را به خدا آیا این منطق قابل قبول است؟ این همه خرج کنیم برای اینکه مشتری پیدا کنیم؟ شما می‌توانید در سالن اصلی وزارتخانه انواع و اقسام سنگ‌هایتان را به شکل خیلی بدیع و زیبا به نمایش بگذارید؛ هر مهمانی که آمد، به عنوان ادای احترام، او را به آنجا ببرید تا سنگ‌ها را تماشا کند؛ هم تماشا و هم جذب مشتری است؛ این کارها بهانه‌ای است برای تجمل‌سازی و اصلاً مناسب نیست.»

راوی : رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت‌الله‌العظمی امام خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی)

صحنه‌سازی نکنید!

در یکی از سفرهای مقام معظم رهبری به استان مازندران، آقا وارد منطقه‌ی محرومی به نام «ارس ماخوست» شدند. معظمٌ‌له وقتی برای بازدید، به مدرسه‌ای وارد می‌شوند، مشاهده می‌کنند که تمام میز و صندلی‌ها نو است. آقا احتمال می‌دهند که این کارها تشریفاتی است و برای ورود معظمٌ‌له این کارها انجام گرفته است. مقام معظم رهبری با تیزبینی و ذکاوتی که دارند، از بچه‌ها سؤال کردند که: «به من بگویید این میز و صندلی‌ها را چه زمانی برای شما آورده‌اند؟» یکی از بچه‌های کلاس جواب داد: «آقا همین دیروز اینها را آورده‌اند.» آقا نگاه عتاب‌آلودی به آن مسئول حاضر در صحنه انداختند و فرمودند: «ضرورت ندارد به خاطر مسئولینی که خودشان نسبت به مشکلات واقف‌اند، بخواهید صحنه‌سازی کنید.»

راوی : سردار سرتیپ پاسدار باقرزاده – رئیس کمیته‌ی جستجوی مفقودین

ساده‌زیستی؛ سفارش همیشگی

با اینکه مقام معظم رهبری می‌توانند از همه‌ی امکانات بهره‌مند شوند، سطح زندگی خصوصی ایشان از سطح زندگی یک شهروند معمولی پایین‌تر است. معظمٌ‌له علاوه بر اینکه از یک زندگی سطح پایین بهره می‌برند، به مسئولان سفارش می‌کنند: مواظب زندگی خود باشید. اسراف نکنید. آیت‌الله خامنه‌ای معتقدند که مردم را باید عملاً به ساده‌زیستی دعوت نمود. خودشان در صف مقدّم این دعوت هستند. ایشان در مناسبت‌های خاصی که برنامه‌ی خواندن صیغه‌ی عقد دارند، قبل از عقد، یک ربع عروس و داماد و خانواده‌های آنها را به صرفه‌جویی دعوت می‌نمایند و می‌فرمایند: «خرج‌های گزاف نداشته باشید؛ تشریفات و ریخت و پاش نداشته باشید.» خود آقا هم در زندگی همین‌طور عمل می‌کنند. معظمٌ‌له نه حقوق از جایی دریافت می‌کنند و نه از وجوهاتی که خدمت ایشان می‌آید، برای زندگی خود استفاده می‌کنند. زندگی ایشان از طریق هدایا و نذوراتی است که علاقمندان معظمٌ‌له تقدیم می‌کنند. فرزندان آقا هم همین‌طور زندگی می‌کنند.

راوی : آیت‌الله محمدی گلپایگانی

افطاری: نان و پنیر و حلوا

... برای استهلال ماه در دفتر مانده بودیم. شب با یکی از دوستان به نماز حضرت آقا رفتیم. بعد از نماز، آقا فرمودند: «چطور موقع افطار در دفتر هستید؟» گفتیم: «برای استهلال مانده‌ایم.» فرمودند: «خیلی خوب، افطار را برویم منزل ما.» ما هم دل‌مان می‌خواست که برای افطار، منزل آقا برویم، ولی تعارف می‌کردیم. فرمودند: «بیایید برویم.» ما هم رفتیم. این آقای حاج‌ناصر که پذیرایی می‌کند، مقداری نان و پنیر و سبزی و حلوا آورد. ما مقداری نان و پنیر، یک مقدار هم حلوا خوردیم؛ ولی منتظر بودیم که غذا را بیاورند. چون ما کنار آقا نشسته بودیم، چشم‌شان توی چشم ما نمی‌افتاد. حاج‌ناصر (خادم) که می‌آمد، من یک جوری علامت دادم که چیزی ادامه دارد یا نه؟ ایشان گفت: «نه، ادامه ندارد.» ما همان نان و حلوا و پنیر را خوردیم؛ ولی اگر دفتر می‌آمدیم، غذایی که دفتر برای پرسنل شیفت درست کرده بودند، چرب‌تر از غذای حضرت آقا بود.
بعد از افطار که حضرت آقا تشریف بردند داخل، ما به حاج‌ناصر عرض کردیم: «این چه افطاری بود؟» ایشان گفت که خانواده‌ی حضرت آقا مشهد مشرّف شده‌اند و قبل از رفتن، یک قابلمه‌ی بزرگ از این حلواها درست کرده‌اند. به اندازه‌ی این سه چهار شب، افطارمان هر شب حلوا است و با حضرت آقا نان و پنیر و حلوا می‌خوریم. گفتم: «سحر چه کار می‌کنید؟» ایشان گفت: «برای سحر هم آبگوشت درست می‌کنیم و می‌خوریم.»

راوی : حجت‌الاسلام و المسلمین مروی

پذیرایی عروسی ...

پذیرایی آقا دیگر همه جا معروف است؛ یک رقم غذا، یک رقم خورش. آقازاده‌های ایشان مراسم عروسی که داشتند، ما هم دعوت بودیم. در همین دفتر، چند نفر از بستگان‌شان را دعوت کردند و چند نفر هم همین دفتری‌ها. مراسم ایشان، هیچ کدام در تالار و مفصّل نبوده است. در همین دو سه تا اتاق‌های دفتر بوده است. جلسات مهمانی همیشه‌اش همین‌جوری بوده، این سه چهار تا عروسی که داشتند، ما شرکت کردیم؛ میوه، همان میوه‌ی فصل، آن هم دو رقم؛ مثلاً سیب و خیار. آن هم نه اینکه دیس بچینند، بلکه توی بشقاب، یک خیار و یک دانه سیب. با یکی از دوستان دفتر بودیم، گفت: «این مجلس ختم‌های تهران، بیشتر از عروسی پسران آقا پذیرایی می‌کنند. آنها باز یک شیرینی، چیزی هم می‌آورند، می‌برند دور می‌گردانند. باز دو سه رقم میوه می‌گذارند. اینجا حلوا هم نیست، شیرینی هم که همین یک شیرینی گُل‌محمدی و یک سیب، یک خیار. بیشتر هم نمی‌شود خورد!»
هیچ وقت من ندیدم سر سفره‌ی ایشان، چه جلسات عمومی، چه مهمانی‌های خصوصی، حتی دو نفر، سه نفر، من ندیدم که دو رقم خورش سر سفره‌ی ایشان باشد. شب‌ها که حاضری است. مهمان داشته باشند یا نداشته باشند. یک شب یادم هست خدمت حضرت آقا بودیم. سفره انداخته بودند، آقای هاشمی شاهرودی هم مهمان آقا بودند. نان و پنیر و سبزی، یک مختصر هم سوپ خیلی رقیق، فقط همین.

راوی : حجت‌الاسلام و المسلمین مروی

تازه داماد ...

آقازاده‌ی بزرگ آقا – آقا مصطفی – همان سال اول ازدواج‌شان که طلبه‌ی قم بودند، خانه‌ای اجاره کرده بودند. ما را یک روز برای ناهار دعوت کردند. رفتیم منزل ایشان. یک سال از ازدواج‌شان نگذشته بود، ماه‌های اول ازدواج ایشان بود. ما هم یک گلدان معمولی خریدیم و رفتیم که دست خالی نرویم. من واقعاً تعجب کردم که آیا این خانه، خانه‌ی یک تازه‌داماد است؟! حالا نه خانه‌ی فرزند رهبر انقلاب و مقام اول کشور، حتی خانه‌ی یک تازه‌داماد هم نیست. یعنی یک خانه‌ی تازه‌داماد، بالاخره یک زرق و برقی دارد؛ تا مدت‌ها این زرق و برق خانه‌ی تازه‌داماد و خانه‌ی تازه‌عروس، هست. بسیار زندگی معمولی؛ دو تا فرش ماشینی، آن هم نه سه در چهار، چون من دقت داشتم به این چیزها. دور و بر خودم را نگاه می‌کردم. حواسم بود و تا آنجا که می‌توانستم، رصد می‌کردم اوضاع و احوال خانه را. دو تا فرش شش متری انداخته بودند، دور خانه هم موکت بود و دو-سه تا پشتی ابری معمولی، نه مبلمانی، نه زرق و برقی! زندگی ساده و خوبی در آقازاده‌های ایشان سراغ داریم.

راوی : حجت‌الاسلام و المسلمین مروی

اُملت ساده ...

یک روز که در منزل مقام معظم رهبری در خدمت ایشان بودم، بحث‌مان به طول انجامید و نزدیک مغرب شد. پس از نماز، معظمٌ‌له رو به من کردند و فرمودند: «آقا رحیم! شام را مهمان ما باشید.» بنده در عین حال که این را توفیقی می‌دانستم، خدمت‌شان عرض کردم: اسباب زحمت می‌شود. مقام معظم رهبری فرمودند: «نه! بمانید. هر چه هست با هم می‌خوریم.» وقتی که سفره را پهن کردند و شام را آوردند، دیدم غذای ایشان و خانواده‌شان، چیزی جز اُملت ساده نیست. من نیز بر آن سفره میهمان بودم و مقداری از همان غذای ساده را خوردم.

راوی : سردار سرلشگر رحیم صفوی – فرمانده‌ی سابق کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

والدین رئیس جمهور

در زمان ریاست جمهوری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، ایشان ماجرایی را برای من تعریف کردند که بسیار شنیدنی و جالب است. معظمٌ‌له فرمودند: «روزی در دفتر کارم نشسته بودم که تلفن زنگ زد. مادرم در پشت خط بود. وقتی گوشی را برداشتم، با صدای خنده‌ی والده روبرو شدم. علّت را پرسیدم، ایشان گفت: چند روزی است که در خانه هیچ نداریم و ابوی هم پولی ندارد. نمی‌دانستم که به شما بگویم یا نه؟ بالاخره زنگ زدم و ماجرا را بیان کردم.»
این داستان برای من بسیار مهم بود. پدر و مادر رئیس جمهور کشور، در خانه پول و خوراکی ندارد. ماجرای مذکور نشان از ساده‌زیستی در خانه‌ی آقا دارد. ایشان در خانه بسیار ساده زندگی می‌کنند و هیچ فردی تا به حال نتوانسته از موقعیت معظمٌ‌له سوء استفاده کند. چه افتخاری برای این ملّت مهم‌تر از اینکه چنین شخصیت ارزشمندی رهبری آنان را بر عهده دارد؟

راوی : حجت‌الاسلام و المسلمین مسیح مهاجری

غذای ساده در تبعید

زمانی که مقام معظم رهبری در ایرانشهر تبعید بودند، در ساختمانی که یک اتاق و آشپزخانه داشت، زندگی می‌کردند. همین مکان کوچک هر روز پذیرای تعداد زیادی از مهمانانی بود که از دور و نزدیک به آنجا می‌آمدند. من هم توفیق داشتم که در آن روزها به دیدن ایشان بروم. چون به ایرانشهر رفتم و آقا را زیارت کردم، دیدم که تک و تنهایند و کسی کمک‌کار ایشان نیست. تصمیم گرفتم چند روز در آنجا بمانم و به معظمٌ‌له کمک کنم. در تمام روزهایی که من در محضر آقا بودم، غذای ایشان و مهمان‌ها سیب‌زمینی، نیمرو و تخم‌مرغ آب‌پز بود.

راوی : حجت‌الاسلام و المسلمین سید علی‌اصغر باقی‌زاده