پذیرایی عروسی ...

پذیرایی آقا دیگر همه جا معروف است؛ یک رقم غذا، یک رقم خورش. آقازاده‌های ایشان مراسم عروسی که داشتند، ما هم دعوت بودیم. در همین دفتر، چند نفر از بستگان‌شان را دعوت کردند و چند نفر هم همین دفتری‌ها. مراسم ایشان، هیچ کدام در تالار و مفصّل نبوده است. در همین دو سه تا اتاق‌های دفتر بوده است. جلسات مهمانی همیشه‌اش همین‌جوری بوده، این سه چهار تا عروسی که داشتند، ما شرکت کردیم؛ میوه، همان میوه‌ی فصل، آن هم دو رقم؛ مثلاً سیب و خیار. آن هم نه اینکه دیس بچینند، بلکه توی بشقاب، یک خیار و یک دانه سیب. با یکی از دوستان دفتر بودیم، گفت: «این مجلس ختم‌های تهران، بیشتر از عروسی پسران آقا پذیرایی می‌کنند. آنها باز یک شیرینی، چیزی هم می‌آورند، می‌برند دور می‌گردانند. باز دو سه رقم میوه می‌گذارند. اینجا حلوا هم نیست، شیرینی هم که همین یک شیرینی گُل‌محمدی و یک سیب، یک خیار. بیشتر هم نمی‌شود خورد!»
هیچ وقت من ندیدم سر سفره‌ی ایشان، چه جلسات عمومی، چه مهمانی‌های خصوصی، حتی دو نفر، سه نفر، من ندیدم که دو رقم خورش سر سفره‌ی ایشان باشد. شب‌ها که حاضری است. مهمان داشته باشند یا نداشته باشند. یک شب یادم هست خدمت حضرت آقا بودیم. سفره انداخته بودند، آقای هاشمی شاهرودی هم مهمان آقا بودند. نان و پنیر و سبزی، یک مختصر هم سوپ خیلی رقیق، فقط همین.

راوی : حجت‌الاسلام و المسلمین مروی