صحنه‌سازی نکنید!

در یکی از سفرهای مقام معظم رهبری به استان مازندران، آقا وارد منطقه‌ی محرومی به نام «ارس ماخوست» شدند. معظمٌ‌له وقتی برای بازدید، به مدرسه‌ای وارد می‌شوند، مشاهده می‌کنند که تمام میز و صندلی‌ها نو است. آقا احتمال می‌دهند که این کارها تشریفاتی است و برای ورود معظمٌ‌له این کارها انجام گرفته است. مقام معظم رهبری با تیزبینی و ذکاوتی که دارند، از بچه‌ها سؤال کردند که: «به من بگویید این میز و صندلی‌ها را چه زمانی برای شما آورده‌اند؟» یکی از بچه‌های کلاس جواب داد: «آقا همین دیروز اینها را آورده‌اند.» آقا نگاه عتاب‌آلودی به آن مسئول حاضر در صحنه انداختند و فرمودند: «ضرورت ندارد به خاطر مسئولینی که خودشان نسبت به مشکلات واقف‌اند، بخواهید صحنه‌سازی کنید.»

راوی : سردار سرتیپ پاسدار باقرزاده – رئیس کمیته‌ی جستجوی مفقودین

احترام و پای‌بندی به قانون

(1). یکی از مسئولان نظامی دستور تصرّف مکانی را صادر کرده بود. گرچه حق با او بود، اما شیوه‌ی اقدام قانونی نبود. سازمان قضایی نیروهای مسلّح گزارش حادثه را تنظیم و خدمت مقام معظم رهبری ارسال کرد. ایشان در زیر آن گزارش، مرقوم فرمودند: «با متخلّف برخورد کنید ولو پسر من باشد.»

(2). هنگامی که می‌خواهند مرقد مطهّر امام رضا(ع) را غبارروبی کنند، خدّام حرم دستمال‌های سفیدی را که با گلاب ناب آغشته شده؛ برای انجام عمل غبارروبی به افراد می‌دهند. مقام معظم رهبری دستمال‌ها را می‌گیرند و پس از غبارروبی، به سر و صورت خود می‌کشند. در یکی از غبارروبی‌ها به آقای طبسی(ره) فرمودند: «آیا من می‌توانم این دستمال متبرّک را برای خودم بردارم؟» با اینکه تولیت آستان قدس رضوی زیر نظر مقام عظیم‌الشأن ولایت است، ولی از آنجا که آقای طبسی(ره) را تولیت آستان مقدّس رضوی می‌دانستند، خواستند با هماهنگی ایشان و پای‌بندی به قانون این کار را انجام دهند.

(1). راوی : حجت‌السلام نیازی، رئیس (وقت) سازمان بازرسی کشور
(2). راوی : حجت‌السلام حقانی (از اعضای بیت رهبری)

ارتباط عمیق با جامعه

... مقام معظم رهبری درباره‌ی تورّم و گرانی از مسئولان انتقاد می‌کردند، در مقابل، مسئولینی مدّعی بودند که گزارش‌های نادرست محضر ایشان ارائه می‌کنند که معّظمٌ‌له با اطمینان پاسخ دادند: «اینها گزارش‌های دیگران نیست، محصول ارتباط من با جامعه و مردم است. اعضای خانواده‌ی من هر روز خودشان برای خرید مایحتاج روزمرّه از قبیل نان و ... به کوچه و بازار مراجعه می‌کنند و با این واقعیّات مأنوس و دست به گریبان‌اند.»

راوی : حسین صفّار هرندی

ساده‌زیستی؛ سفارش همیشگی

با اینکه مقام معظم رهبری می‌توانند از همه‌ی امکانات بهره‌مند شوند، سطح زندگی خصوصی ایشان از سطح زندگی یک شهروند معمولی پایین‌تر است. معظمٌ‌له علاوه بر اینکه از یک زندگی سطح پایین بهره می‌برند، به مسئولان سفارش می‌کنند: مواظب زندگی خود باشید. اسراف نکنید. آیت‌الله خامنه‌ای معتقدند که مردم را باید عملاً به ساده‌زیستی دعوت نمود. خودشان در صف مقدّم این دعوت هستند. ایشان در مناسبت‌های خاصی که برنامه‌ی خواندن صیغه‌ی عقد دارند، قبل از عقد، یک ربع عروس و داماد و خانواده‌های آنها را به صرفه‌جویی دعوت می‌نمایند و می‌فرمایند: «خرج‌های گزاف نداشته باشید؛ تشریفات و ریخت و پاش نداشته باشید.» خود آقا هم در زندگی همین‌طور عمل می‌کنند. معظمٌ‌له نه حقوق از جایی دریافت می‌کنند و نه از وجوهاتی که خدمت ایشان می‌آید، برای زندگی خود استفاده می‌کنند. زندگی ایشان از طریق هدایا و نذوراتی است که علاقمندان معظمٌ‌له تقدیم می‌کنند. فرزندان آقا هم همین‌طور زندگی می‌کنند.

راوی : آیت‌الله محمدی گلپایگانی

پذیرایی عروسی ...

پذیرایی آقا دیگر همه جا معروف است؛ یک رقم غذا، یک رقم خورش. آقازاده‌های ایشان مراسم عروسی که داشتند، ما هم دعوت بودیم. در همین دفتر، چند نفر از بستگان‌شان را دعوت کردند و چند نفر هم همین دفتری‌ها. مراسم ایشان، هیچ کدام در تالار و مفصّل نبوده است. در همین دو سه تا اتاق‌های دفتر بوده است. جلسات مهمانی همیشه‌اش همین‌جوری بوده، این سه چهار تا عروسی که داشتند، ما شرکت کردیم؛ میوه، همان میوه‌ی فصل، آن هم دو رقم؛ مثلاً سیب و خیار. آن هم نه اینکه دیس بچینند، بلکه توی بشقاب، یک خیار و یک دانه سیب. با یکی از دوستان دفتر بودیم، گفت: «این مجلس ختم‌های تهران، بیشتر از عروسی پسران آقا پذیرایی می‌کنند. آنها باز یک شیرینی، چیزی هم می‌آورند، می‌برند دور می‌گردانند. باز دو سه رقم میوه می‌گذارند. اینجا حلوا هم نیست، شیرینی هم که همین یک شیرینی گُل‌محمدی و یک سیب، یک خیار. بیشتر هم نمی‌شود خورد!»
هیچ وقت من ندیدم سر سفره‌ی ایشان، چه جلسات عمومی، چه مهمانی‌های خصوصی، حتی دو نفر، سه نفر، من ندیدم که دو رقم خورش سر سفره‌ی ایشان باشد. شب‌ها که حاضری است. مهمان داشته باشند یا نداشته باشند. یک شب یادم هست خدمت حضرت آقا بودیم. سفره انداخته بودند، آقای هاشمی شاهرودی هم مهمان آقا بودند. نان و پنیر و سبزی، یک مختصر هم سوپ خیلی رقیق، فقط همین.

راوی : حجت‌الاسلام و المسلمین مروی

احسان به پدر و عنایت خدا

پدر مقام معظم رهبری یکی از ائمه‌ی جماعت مشهد بودند. ایشان به دلیل یک عارضه‌ی چشمی، در معرض نابینایی قرار می‌گیرند و برای معالجه و درمان لازم بود به تهران منتقل شوند، در ضمن ایشان به یک پرستار نیاز داشتند، از طرفی این پدر و فرزندانش علاقه‌ی وافری نسبت به همدیگر ابراز می‌کردند. در این شرایط، مقام معظم رهبری مردد بودند که بمانند و درس‌شان را در قم ادامه دهند یا اینکه از پیشرفت علمی خود صرف‌نظر کنند و پرستاری پدر را بر عهده بگیرند؟ این شبهه برای ایشان پیش می‌آید که شاید خدمت به پدر واجب‌تر باشد. با یکی از دوستان‌شان (که اهل معرفت بود) مشورت می‌کنند. او می‌گوید: «عقیده‌ی من این است که شما برای خدمت به پدر، به مشهد بروید، خدا قم را به مشهد می‌آورد؛» یعنی آنچه خدا می‌خواهد در قم به شما بدهد، در مشهد به شما می‌دهد. این حرف به دل ایشان می‌نشیند. از تحصیل در قم و آن شرایط ممتازی که در قم پیش آمده بود صرف‌نظر می‌کنند و به مشهد برمی‌گردند.

راوی : علامه محمدتقی مصباح یزدی