احسان به پدر و عنایت خدا

پدر مقام معظم رهبری یکی از ائمه‌ی جماعت مشهد بودند. ایشان به دلیل یک عارضه‌ی چشمی، در معرض نابینایی قرار می‌گیرند و برای معالجه و درمان لازم بود به تهران منتقل شوند، در ضمن ایشان به یک پرستار نیاز داشتند، از طرفی این پدر و فرزندانش علاقه‌ی وافری نسبت به همدیگر ابراز می‌کردند. در این شرایط، مقام معظم رهبری مردد بودند که بمانند و درس‌شان را در قم ادامه دهند یا اینکه از پیشرفت علمی خود صرف‌نظر کنند و پرستاری پدر را بر عهده بگیرند؟ این شبهه برای ایشان پیش می‌آید که شاید خدمت به پدر واجب‌تر باشد. با یکی از دوستان‌شان (که اهل معرفت بود) مشورت می‌کنند. او می‌گوید: «عقیده‌ی من این است که شما برای خدمت به پدر، به مشهد بروید، خدا قم را به مشهد می‌آورد؛» یعنی آنچه خدا می‌خواهد در قم به شما بدهد، در مشهد به شما می‌دهد. این حرف به دل ایشان می‌نشیند. از تحصیل در قم و آن شرایط ممتازی که در قم پیش آمده بود صرف‌نظر می‌کنند و به مشهد برمی‌گردند.

راوی : علامه محمدتقی مصباح یزدی