عزّت و اقتدار در سیاست خارجی

سفر چین بود. قبل از نشستن هواپیما در پکن، خبر دادند که رهبر چین مریض است و امکان ملاقات با او وجود ندارد. چون ملاقات با رهبر چین بسیار مهم بود، آیت‌الله خامنه‌ای نیز تصمیم گرفتند یکی دو ملاقات تنظیم شده را لغو کنند. نزدیک ساعت شش عصر، وقت ملاقات با نخست‌وزیر چین بود و آقا فرمودند: «من به این ملاقات نمی‌روم!» برای من این خبر به عنوان یک سفیر بسیار تلخ بود. ما موضوع را به اطلاع چینی‌ها رساندیم. ساعت مقرر فرا رسید. همه آماده‌ی مذاکره بودند، اما از هیأت ایرانی خبری نشد! خبرنگارها مخابره کردند که در رابطه‌ی ایران و چین مشکل ایجاد شده. ساعت شش و نیم بود که نخست‌وزیر چین به محل اقامت رئیس جمهور ایران آمد و حدود یک ربع با آقا صحبت کرد و گفت: «ما نهایت احترام به مهمان را، به خصوص شخصیتی مثل جنابعالی، وظیفه‌ی خود می‌دانیم. مشکل بیماری رهبر چین جدّی است و پزشکان، ایشان را ممنوع‌الملاقات کرده‌اند. با این حال، موضوع را بررسی می‌کنیم.» با وعده‌ی نخست‌وزیر، آیت‌الله خامنه‌ای پذیرفتند که در جلسه شرکت کنند. روز بعد به آقا گفته شد: با توجه به نامساعد بودن حال رهبر چین، فقط ده دقیقه ملاقات صورت بگیرد؛ که ملاقات در بیست دقیقه انجام شد.

راوی : دکتر علاءالدین بروجردی – رئیس کمیسیون سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی